మరుపు

పోటి ప్రపంచంలో మనిషిలా గుర్తించుకోతగ్గ చదువు గాని అనుభవం గాని నాకు లేవనే చెప్పాలి. రాసుకోవడమనే అంశం నా నిజ జీవితంలో ఎప్పుడు మొదలయ్యిందో పెద్దగ తెలీదు కాని అందరు ఊన్న ఎవరు లేని నాలోని ఒంటరితనాన్ని దిగమింగుకోవడం కోసమే కెమరా, పుస్తకం, నడిచిన తరగని తారు రోడ్డు, కుడి ఎడమల వైపు కనపడే సందోహాలు మరియు కంటికి ఇంపుగా కనిపించే ప్రకృతి ఇవే ఒక విధంగా నాకు గొప్ప ఆసరా..
++
ఇతరులందరికీ ఏవగింపు కలిగించే పరిస్థితుల నడుమన జీవితం మొదలై గడుస్తున్నప్పటికి చిత్రంగా యధ్రుచికంగా నాకు మాత్రం ప్రతీది అందంగా అర్ధవంతంగా ఎందుకు కనిపించేదో ఇప్పటికి నాకు అర్ధం కాదు.
++
మర్చిపోవడం అనేది నాకు పట్టిన ఒక పెద్ద దెయ్యం భహుశ దాన్ని పోగొట్టుకోడానికి నాకు నేను ఎంత ప్రయత్నం చేసినా.., పనిగట్టుకొని మా అమ్మ ఇంటికి దగ్గరలో ములుగు రోడ్ చౌరస్తా దగ్గరలో శుక్రారం శుక్రారం దర్గాకు తీసుకెళ్ళి తాయత్తు కట్టించి నెమలి కన్నుల చీపిరితో వెన్నులో చరిపించి ఊదు పొగ వేసినా…, దయ్యం సంగతి పక్కన పెడితే సాహీబు తంతు జరుపుతున్న ఆ ఐదు నిమిషాలు మాత్రం అగరొత్తుల, ధూపం నుండి, దర్గా గర్బంలో నింపేసిన మల్లెలు గులాబీల నుండి వీస్తున్న కమ్మని గుబాళింపు మత్తులో ఆనందంగా మునిగి తేలుతుండేవాన్ని..
++
మతి మరుపు
ఇక మతి మరుపు నను నిండా ముంచక ముందే దాన్ని నేను ముంచెయ్యలనె ఆరాటం లోనే ఉన్నదీ లేంది జరిగింది జరగంది చూసింది ఊహించింది కలగన్నది అది ఇది అని కాకుండా ఏదిపడితే అది పేజీల కొద్ది రాసుకోవడం అలవాటయ్యింది. ఆ అలవాటు రాను రాను నా నుండి ఓ రెండు పుస్తకాలని పుట్టిస్తుందని వాటి పుట్టుక అందరిని మెప్పిస్తుందని నన్ను నలుగురి ముందు నిలుచోబెడుతుందని ఎన్నడు నే ఊహించలేదు.
ఇప్పుడు ఆలోచిస్తుంటే న్యూనతలను అధిగమించాలనే ధోరణిలో ఈ కాలం నన్నెంతో దూరం నెట్టుకొచ్చింది ప్రపంచంతో నాకేం సంబంధం లేదంటూ ప్రపంచపు ప్రాపంచికానికి భయంతో, బాధతో, న్యూనతతో పారిపోతూ పరిగెట్టే నా మనసుకు ఇదే ప్రపంచంలో నాకంటూ ఒక ప్రపంచం ఏర్పడటం అంత యాదృచ్చికమే అంత మాయే ఇదంతా కాలం మహిమే.
++
నా మట్టుకు మతి మరుపుని అధిగమించానని నాకనిపించట్లేదు అందుకేనేమో చదివిన ఏ పుస్తకమైనా చుసిన ఏ దృశ్యమైన యిట్టె మాయమవుతోంది. అదే పుస్తకం అదే దృశ్యం మళ్ళీ చదివిన మళ్ళీ చూసిన మొదటిసారి కలిగిన అనుభూతుల గిలిగింతలే మళ్ళీ మళ్ళీ కలగడం నా మట్టుకు నాకో వరమే.. అందుకే కాబోలు ఎన్ని చోట్లకైనా ఎన్ని సార్లు వెళ్లిన మనసుకు ఎప్పుడు కొత్తే. ప్రదేశాలు, పుస్తకాలే కాదు మనసులతో కూడా ఇలాంటి అనుభూతే కలిసిన ప్రతి సారి తెలియని కొత్త ఉత్తేజం కొంగొత్త అలజడి..
అందుకే నేనంటాను పనిగట్టుకొని గుర్తపెట్టుకొని బట్టిపట్టుకొని ఏవో సాధించడం కన్నా ఏది రాని నాలాంటి అజ్ఞానికి సైతం ఈ లోకం చోటిచ్చి మనసును ఆనందపరుస్తోంది. మనసును అనుక్షణం ఆనందంగ ఉంచుకోడానికి మించిన ఇంకో స్వర్గం ఉంటుందని నేనకొను కాబట్టి నా వరకు నా మతి మరుపు మంచిదే.
మరక మంచిదే టైపు..