స్వేచ్చ – సౌకర్యం

డబుల్ బెడ్ ఫ్లాట్ లో పని గట్టు కొని దగ్గరుండి ఇంటీరియర్ అంతా ఆమెకు నచ్చినట్టు చూసుకుంటోంది. ఇంట్లో ప్రతి చోటు ఆచి తూచి మరి కలర్ కాంబినేషన్, అటాచ్డ్ బాత్రూం టాయిలెట్ ఐటమ్స్ అన్ని లగ్జరీగా మరియు మోడరన్వి ఉండేలా డిజైనర్తో వెంటపడి శాంపిల్ పిక్చర్స్ గంటల తరబడి చూసి ఆర్డర్ చేసింది. తనకంటూ అన్ని సమకూర్చుకోవాలనే ధోరణి కాలమే పనిగట్టుకొని నేర్పింది.

ఏడెనిమిది తరగతి నుండే ఎంత నిద్రొచ్చిన ఆమెను అవ్వ పొద్దున్నే లేపేది. లేవడం ఎంత చిరాకు విషయమో అప్పట్లో అర్ధం కాకపోయినా పదో తరగతికి వచ్చే సరికి పూర్తిగా అర్ధమైంది. ఎంత నిద్ర ఉన్న నాలుగున్నరకే లేచి గోళంలోంచి నీళ్ళని సర్వ నిండా ముంచుకొని ఓణి నెత్తి మీదేసుకొని ఇంటి ముందున్న లచ్చమ్మొల్లా ఎకరం శెలకలో వేసిన పత్తి పంట అంచు గట్టు మీదనుండి నలబై అయిదు రూపాయల పారగన్ స్లిప్పర్లతో రాగడి మట్టిని వెనక్కి నెట్టుతు నెట్టుతు శెలకలు పొలాలు ధాటి గుబురుగా పెరిగిన తుమ్మ ముళ్ళ  పొదల్లని చేరుకొని ఎవరైనా చూస్తున్నారా అనే గాబరాతో భయం భయంగా కృత్యం తీర్చుకోవడం తనకి తనతో పాటు పల్లె ఆడవాల్లందరికీ నిత్యకృత్యం.

అందరు కోళ్ళ ఫారాలు పెడుతున్నరయ్య.  ఈరయ్య కొడుకు రమేశు..

శిన్నవ్వా..  గా బ్యాంకు సుట్టు తిరిగితే శెడ్డు ఏసుకోని బాయిలర్ కోళ్ళని పెంచుకోనీకి లోన్లిస్తున్నారట్నే నేను గుడా నా పేరు రాసోచ్చినా పెదనాయనగ్గూడా కూడా జరంత సమ్జాయించు..  అని కొడుకు సేప్తుండే..

నువ్ కూడా ఇంకా ఎంతకని పత్తి మిల్లులా కాళ్ళుబొంగా తొక్కుతావ్ ఇద్దరాడ పిల్లలు ఉన్నదో లేందో తిని ఆళ్ళ సధులేందో ఆల్లు సదూకోబడితిరి పెద్దది పెద్దమనిషైన సంధి నుండి నాకేమో దడ పట్టుకుంది. ఇల్లు సుత్తనేమో గిట్లుండే”

 అని కిరసనాయిల్ దీపం వెలుతురులో ఆకలితో ఆధారబాదరగా పొద్దున దొడ్లో కాసిన లేత బిరకాయల్ని లచ్చువమ్మ ఇంటెనక అలికిన కొత్తిమిర పుదిన తో పాటు ఎర్రగా పండినా నాలుగు టమాటాలు కొంగు నేసుకొని తీసుకొచ్చి రెన్నెల్ల కిందట అంగట్లకు పోయినపుడు బస్తా సంచిన కుట్టుకొని తీసుకొచ్చిన  పది కిలోల ఎండు మిర్చిని పట్టించి పెద్ద జాడి నిండా నింపి గుడ్డ సుట్టి పెట్టిన కారం పొడిని మూడు గంటెలు వేసి  వండిన బీరకాయ టమాట కూరని ఒత్తుగా కలుపుకొని కారం మంటకు నూదుట చేరిన చెమటలు అప్పుడప్పుడు తువ్వాలుతో తుడుచుకుంటూ తింటు ఈమె చెప్పే మాటలేవి పట్టించుకోకుండా తిని చేతులు కడుక్కొని చింత చెట్టు కింద నులక మంచం వేసుకొని… అలా కాసేపు ఒరిగి మోకాల్లని పట్టుకొని అవస్థపడుతూ…

“ఒసేవ్ ఆ జండుబాము సీస తెచ్చి గీ పిక్కలకి రాయవే దీనాల్ది పాణం పోతాంది నొప్పితోని.”

అలా అరుపు వినపడిందో లేదో వెళ్లి అరగంట సేపు పిక్కల్ని అరి కాళ్ళని పట్టుకొని జండుబాము రాస్తే గాని నిద్ర పట్టదు.

ఇదంతా రోజు గడిచేదే కొత్తగా చూస్తున్నదేమి కాదు.

కాని ఆ రోజు.. ఆ రోజుని తలుచుకున్న ప్రతి సారి ఒళ్ళంతా ఒకటే కంపరం తొమ్మిదో తరగతి ధాటి పదిని అందుకోవల్నంటే బిమారం రామారం ధాటి నయీంనగర్కు చేరవేసే హన్మకొండ బస్సును పట్టుకొని స్కాలరుషిప్పు సరిగిస్తారు అని నమ్మకున్న గవర్నమెంటు స్కూలుకి  చేరుకోవాలి. నాలుగు నెలలు దాటాక ఓ రోజు క్లాసులో నోట్స్ తీసి మొదటి పేజి తిప్పగానే మడిచిన పేపర్, ఆ పేపర్ తెరిచి చూస్తే కాల కృత్యం తీసుకుంటున్న బొమ్మ గీసి పిచ్చి బూతు రాతలతో తిన పేరుండడం. తిన బ్యాగును తెరిచి మరి నోట్ బుక్ లో తన అంగాలని చిత్ర విచిత్రంగా పిచ్చిగా గీసి పేరు రాసి  ఎవడు పెట్టి ఉంటాడో అని తలని చుట్టూ తిప్పి అందరి వైపు పరీక్షగా చూస్తోంది. పళ్ళు పట పట కొరుకుతోంది. గుండెలనిండా ఊపిరి బిగ పట్టి పిచ్చి గీతల కాగితాన్ని పిచ్చి పిచ్చిగా నలిపి ముక్కలుగా చించుతోంది. ఆ రోజంతా తల పట్టుకొని రాత్రంతా సిగ్గుతో కుమిలిపోయింది. ఎవరికీ చెప్పుకోలేని పరిస్థితి. ఎవరో నన్ను గమనిస్తూ ఉండాలి. వాడికి బుద్దేలా చెప్పాలనే విషయం కన్నా రోజు జరుగుతున్న పరిస్థితి నుండి ఎలా బయట పడాలనే విషయం మీదే తనని మరింత గబారకి గురి చేసింది. చెప్పలేక చెప్పలేక తల్లికి

“అమ్మ గీ సర్వ బట్టుకొని చెట్లల్లకి పోవడం నాకస్సలు ఇష్టంలే” అని చెప్పింది.

“గిట్లైతే ఎట్లనే ఇప్పటికే నాలుగు చినుకులు పడితే సూరు సిర్కలు వాసి ఇల్లంతా నీళ్ళతో నానుతాంది. పెంకులు సరి జేపినీకే పైసలు పుడతలేవు గిప్పుగు పయకానంటే ఎట్లా బిడ్డ..  ఏ మేమంధంరం బోతలేమా” అని అంటున్న తల్లికి ఎట్లా సముదాయించాల్నో అర్ధం కాలేదు..

లాభం లేదనుకొని చెల్లెను కూచో బెట్టుకొని “నువ్వు తోమ్మిదిలకెల్లి పదిల పడుతావ్ నేను పదిల కెల్లి ఇంటర్ కోస్తా.. మనం మంచి చదువులు చదవల్నన్నా మంచి బట్టలు వేసుకోవల్నన్నా నాయన తీసుకొచ్చే పైసల్ ఏ మూలకు సరిపోవు అవ్వ గూడ ఎం జేస్తది. మొన్ననే చూసినావ్ కదా పత్తేరుతూ శెల్కల కూలబడే, లో బీపి అని షుగర్ భిమారని చెప్తిరి. ఇంకా మనం పిల్లలమేమి కాదు. ఈ సెలవులల్లా మనం కూడా పత్తి పనికి పోదాం” అని.

అనుకున్నట్టు గానే సెలవులు రానే వచ్చాయి.  అనుమతి అవసరం లేదనిపించి అవ్వ నాయనకి చెప్పాకుండానే పత్తేరడానికి, ఇంటెనకాల దొడ్లో కాసిన కూరగాయలు, మల్లేషన్న షెల్కలో నాలుగు జామ చెట్లు వాటికి కాస్తున్న కాయలు ఆ చెట్లకి అవతలి పక్కన శంకరన్నోల్ల పొలంలో మంచి నీళ్ళ బాయి ఉండడంతో దాంట్లో ఎప్పుడు నీళ్ళురుతాయి గనక అన్ని కాయకూరలే పండించెటోల్లు. శంకరన్న కాడికి పోయి తానెం చెయ్యాలనుకున్న విషయం పూస గుచ్చినట్టు చెప్పింది. నువ్వు వారం వారం రైతు బజారుకు పోయి అమ్ముకోడం కన్నా పొలంపని సుసుకుంటూ ఆ కాయలేవో నాకే అమ్ము నేనేల్లి అమ్ముకొచ్చుకుంటా..

రోజు పొద్దున్నే ఏ కూరగాయలుంటే ఆ కూరగాయల్ని పెద్ద సైకిల్ క్యారెల్ మీద బుట్టలో పెట్టుకొని  హన్మకొండలో అశోక టాకీసు ఇంకా రెడ్డి కాలినిలల్లా  తిరిగి అమ్ముకోవడం మొదలయ్యింది. సెలవులైపోయ్ స్కూల్ మొదలైనప్పటికి తెల్లార గట్ల నాలుగ్గంటలకే లేవడం బుట్టకు బదులు రెండు పెద్ద సంచుల నిండ కాయగూరలు ఆక్కురలు నింపుకుంటూ పైడిల్ని అమాంతం తొక్కితే అరగంటలో తన సైకిల్ హన్మకొండకి చేరుకునేది. పాల ప్యాకెట్లు పేపర్ చేరుకునే టైంకి రెడ్డికాలనీల ఉండే ఇంట్ల ముందు ఫ్రెష్ కూరగాయాలతో తిన సైకిల్ బెల్లు మోగేది. ముక్కినవి పుచ్చిపోయినవి అనే బాధ లేకుండా వంక పెట్టకుండా గంట సేపట్లో రెండు సంచులు ఖాళి అయ్యేటివి. ఖాళి సంచుల్ని పుస్తకాల బ్యాగ్ లో మడత పెట్టి అందరికన్నా స్కూలుకి ముందుగా చేరుకొని బోరింగు దగ్గర మొహం కడుక్కొని బొట్టు జుట్టు సర్దుకొని కళ్ళకు కాటుక దట్టంగా అద్దుకొని ముద్దుగా రెడీ అయ్యేది.

బ్యాంకు నుండి అప్పు తీసుకొని ఇంటి ముందట కోళ్ల ఫారం వెలిసింది. అవ్వ ఇంటిని కోళ్ళ ఫారంని చూసుకోవడం. అవసరమైనప్పుడల్లా డాక్టరుతో కోళ్ళకి టీకా మందు లిప్పించడం, దాన పట్టుకు రావడం నాయన పని.  రోజు పొద్దున్న లేచి షెడ్డులోకి అడుగుపెడితే ఒకదానేంబడి ఒకటి రెక్కలనూపుతూ ముద్దుగా బొద్దుగా తెల్లగా మెరిసిపోయే కోళ్ళని చూస్తూ సంబరపడిపోయే అవ్వ నాయనలకి  ఎక్కడి నుండో ఎగిరొచ్చిన బర్డ్ ఫ్లూ రోగం ధాటికి కోళ్ళన్ని  శవాలుగా కుప్పలుగా పడి వీళ్ళ ఆశలని కన్నీటి ధారలుగా మిగిల్చింది.

ఇద్దరక్క చెల్లెళ్ళు రెన్నెల్లు తిరక్కుండానే పన్నెండు వేల రూపాయిలు నాయన చేతిల పెట్టి

“ఏం జేస్తావో జెయ్ నాకు మనింట్ల లెట్రిన్ కట్టించాల్సిందే.. ” అని గట్టిగానే చెప్పింది.

దానికి నాయన నవ్వుతు…

“ఇంట్ల అమ్మ కూడా కూడబెట్టిన పైసలు మూడు వేలు ఉంటాయి బిడ్డ ఈ పైసల్తో కోళ్ళ ఫారంలకి పిల్లల్ని కొనుక్కొస్తా.. “

అని సముదాయిస్తున్న తండ్రిని చూసి అప్పటి వరకు ఆపుకున్న కసి కోపం అంత కూడా గట్టుకొని గట్టిగ అరిచి

“నీకు చాతనైతే కట్టించు లేకపోతే నేనే మేస్త్రిని  పిలుసుకోస్తా.. “

అన్న తిన మాటలు విని ఖంగు తిన్నాడు అలాగే చూస్తుండగా కసి కోపం కన్నీల్లుగా మారి ఏడుస్తుంటే..

బిడ్డని ఏమయిందవ్వ అని తల్లి కళ్ళు తుడుస్తూ రొమ్మున చేర్చుకుంది. జరిగిన విషయం అంత తల్లికి చెప్తుంటే విన్న నాయన మనసు ఎట్లనో అయ్యింది. తన అసమర్ధత బిడ్డ కంట్లె కన్నీల్లై పారుతుంటే ఏమనుకున్నాడో ఏమో.. పెద్ద సైకిలేసుకొని అరగంటలో మేస్త్రిని తీసుకొచ్చి పాయకన బాత్రుంకు కొలతలు తీపించి లెక్కలు కట్టి పని మొదలు పెట్టిచ్చిండు.

మేడం మేడం.. ఒక్కసారిగా మళ్ళీ ఈ లోకం లోకొచ్చింది.

పని పూర్తయ్యింది మేడం.

డోర్ తీసి చూసుకుంది. వాష్ రూం అంతా కలకలాడుతోంది. షవర్, కమోడ్, గోడల మీద యురోపియన్ స్టైల్ ఆర్ట్ వర్క్ లైట్స్ మిర్రర్ అచ్చంగా బ్రౌచర్లో చూపినట్టుగానే ఉంది..

బావుంది. మిగతా పేమెంట్ అక్కడికక్కడే టాబ్ తీసి ఫోన్ బ్యాంకింగ్ తో మాడ్యులర్ హౌస్ ఐడియా డట్ కాం కంపెనీ ఎకౌంటుకి అమౌంట్ ట్రాన్స్ఫర్ చేసేసింది.

సరే మేడం ఇక మేము వెళ్తాం.

వెళ్ళగానే డోర్ క్లోజ్ చేసుకొని వెనక్కి తిరిగి చూసుకుంది.

తాననుకున్నట్టు గానే ఇల్లంతా తయారయ్యింది. అన్ని గదుల్ని టెక్చర్డ్ వాల్స్ ని తనివి తీరా తడిమి చూసుకుంది.

నిద్ర లేక చాల అలిసిపోయింది. ఒళ్ళంతా కాస్త నొప్పులు.

టవల్ తీసుకొని వాష్ రూం లో కెళ్ళింది. ప్రశాంతంగా షవర్ కింద సేద తీరడం తనకి అలవాటైన వ్యసనం.

నెమ్మదిగా షవర్ ఆన్ చేసింది నీళ్ళు రావట్లేదు. టాప్ విప్పింది అందులోనూ రావట్లేదు.

వెంటనే మైంటెనెన్స్ కి కాల్ చేసి రమేష్ త్రీ జీరో టూ ఫ్లాట్.

ఆ.. చెప్పండి మాడం.

వాష్ రూం లో వాటర్ రావట్లేదు. ఏంటో చూడు.

చూసేదేమి లేదు మాడం. ఎల్లుండి టాంకర్ ఒస్తది. అరగంట సేపు ఓదులుతాం మీరు రంబు లో పట్టుకోండి. అంటూ తాపీగా అవతలి నుండి కాల్ కట్..

చేసేదేమీ లేక టపి మని ఫోన్ నెలకి విసేరేసి,

వీల్ చైర్ లో వెనక్కి తల వాల్చి తిను..

నేల మీద పడి ఊగుతున్న రిసీవర్..

ఆన్ చేసే ఉన్న షవర్,

పక్క వాటా టీవీ లో పెద్ద శబ్దంతో

“మన హైదరాబాద్ భారత దేశంలో హ్యాపీగా బతకగలిగే సిటీగ గుర్తింపు పొందడం గర్వంగా ఉంది” అని మంత్రి మాటలు.

–Raghu Mandaati